Zenuwinzinking nabij

Moeders en computers... een dodelijk combinatie. Computers die niet willen werken zoals het hoort, werken al erg op mijn zenuwen. Geratel en gepruttel dat alles laat vertragen, het beeldscherm dat zomaar bevriest, printers die besluiten heel je lay-out naar de kl**** te doen. Allemaal zaken die me zo al zwaar irriteren.

Maar dan komt moeder ten tonele. Ik weet dat ze het goed bedoelt... ze wil helpen, want ze ziet dat ik gefrustreerd ben. Maar de vragen die ze dan stelt, maken me alleen geïrriteerder.

"Heb je al op ok geklikt?"
"Staat de printer wel aan?"
"Steekt de stekker wel in?"
"Misschien moet je rechtsklikken."

Gisteren vertraagde alles plots omdat ik een film (Get Real die ik nog nergens in een videotheek heb zien staan) aan het downloaden was. Maar dan ook écht vertragen. Een venster sluiten duurde al een volle minuut om te verwerken. Naar het einde toe zelfs 2 minuten. Door mijn gezucht en gegrom en hoofd tegen het beeldscherm slaan, zal ze gemerkt hebben dat er iets aan de hand was en dus vroeg ze wat er scheelde. Frustraties uitgelegd...
"En kan je die film niet gewoon gaan huren?"

Aaargh! En ze bedoelt het zo lief en goed :( Hartverscheurend!