Black XS

Het zijn solden, dus ging ik gisteren naar Wijnegem Shoppingcenter. Hoe hard ik echter ook zocht, geen enkel kledingstuk was interessant genoeg. Op een broek na, die ik paste maar die veel te groot bleek te zijn. Dus nam ik een maatje kleiner en daarvan kreeg ik de knoop niet eens dicht. Raarheid. Dan maar geen broek!
Plots dacht ik bij mezelf, hey, ik kan misschien wel eens een nieuw geurtje kopen. Ici Paris XL was de eerste parfumzaak die ik tegenkwam. En straal voorbij liep. Ik hoef geen opgedirkte dame'tjes die me noodgedwongen verder willen helpen, terwijl ik eigenlijk gewoon zelf rustig een paar geuren wil proberen.
Planet Parfum werd het dus! En daar testte ik een aantal geurtjes. Black XS van Paco Rabanne stond me het meeste aan. Maar ik zou het wel in die andere parfumzaak kopen waar ik me de vorige heel goed voelde. Geen mens die me er toen lastig viel en ik kon mijn eigen weg daar gaan. En ik kon er tegelijk een prijsvergelijking doen natuurlijk.

Dus, ik kwam bij die bewuste winkel aan, staat er een jongeman bij de ingang naast een of andere motor. Een Ducati, of hoe je het ook schrijft, want zoiets interesseert me geen lor. Met een grote boog liep ik er om heen en wandelde ik naar binnen. Shucks... hij kwam me achterna. "Kan ik u misschien helpen?", vroeg hij en meteen kreeg ik hoofdpijn van het loeiharde alarm van mijn gaydar. "Nee dank u, ik ben wat geurtjes aan het proberen." Zo, dat zou toch duidelijk moeten zijn. Ik wil met rust gelaten worden.
Maar helaas... hij bleek een of ander geweldige parfum te hebben die bij die Ducati motor hoorde. Whatever, dacht ik nog, maar helaas blijf ik altijd beleefd bij zo'n omstandigheden en deed ik alsof dit geweldig interessant was. Het was een limited edition en het flesje was ontworpen door weet ik veel wie en je kreeg er een sleutelhanger bij van Ducati. So what? Wat ben ik met een sleutelhanger van een Ducati als ik geen Ducati heb noch wil?! Leave me alone!
"Wat voor parfums heeft u thuis?" vroeg hij plots. Kiton, zei ik. Hij bleef me aanstaren en wachtte duidelijk op meer. Alsof ik een hele reeks flessen parfum heb staan! Eens in de drie jaar koop ik misschien één flesje. Maar goed, ik zei dan ook maar dat ik Emporio Armani had. Al was dat dus al drie jaar geleden opgespoten.
Oh dan zou dit en dat me ook bevallen.
"Ja misschien, maar ik wil eigenlijk die Black XS hebben."
Oh maar dat was een winterparfum, veel te zwaar voor in de zomer. "Hier probeer dit eens, lekker he?" Ja oké, lekker fris en fruitg en zomers inderdaad. Maar dat wil ik niet.
"Voor de zomer heb je toch zoiets fris nodig. En deze (dat Ducati spul dus weer) is er perfect voor."
Nu, sorry, maar hoe harder iemand bij mij aandringt om iets te kopen, hoe minder de waarschijnlijkheid dat ik ook inderdaad met dat ding naar buiten ga.
Oh ik moest ook nog dit en dat proberen. Oh mijn god dat stinkt, dacht ik. "Oei deze is wel heel... euhm.. zo heel... sterk?"

Nu ja na veel aandringen had ie uiteindelijk nog niet verkocht wat hij me wilde verkopen. Ik greep de fles waar voor gekomen was en rekende af. Zulke reclametruckjes hebben totaal een averechts effect op mij. Dus al die marketing/verkopersmensjes die dit lezen: LEAVE ME ALONE!!

(En sure, er staat een geweldig aantrekkelijk figuur op de poster van het parfum dat ik gekocht heb, maar dat zag ik pas achteraf! Dus ook dat heeft mij niet laten leiden! *zonnebrilsmilie*)