vrijdag, juni 16, 2006

HLZHI: De Bloemschikclub

(voor de onwetenden: HLZHI staat voor 'Het Leven Zoals Het Is', een tv programma op de zender één)

Het is weer de tijd van het jaar! De bloemschikclub waar mijn moeder bij in het bestuur zit, houdt dit weekend de jaarlijkse tentoonstelling. Prachtige stukken worden er gemaakt met elk jaar een ander thema. Dit jaar is het thema: muziek. En ík was degene die het aan moederlief had voorgesteld. Kudos to me!

Maar het is dus een vrouwenclub. En dat staat gelijk aan achterklap, jaloezie, verraad, haat en nijd! Heerlijk om elk jaar opnieuw na die tentoonstelling de verhalen te horen van wat er zich nu weer afgespeeld heeft! Het is waarlijk één grote soap!

Eén van de kleinere drama's die zich nu al afgespeeld hebben gaat over twee standaards, waar ook een of ander bloemstuk op moet staan of aan moet hangen of onder geplet moet worden, weet ik veel. Een oh zo lieve Nederlandstalig Française had die besteld voor het stuk Tango van haar groep. Een andere vrouw van die groep heeft dit jaar in 2 maanden tijd vader én moeder verloren en was dus logischerwijze niet vaak op de vergaderingen. De andere van de groep heeft een 'Dat komt allemaal wel goed' attitude en daagde dus ook niet op. Dus stond de lieftallige Française er eigenlijk een beetje alleen voor. Bovendien had ze het druk en kon ze maar bij één vergadering zijn. Maar goed, de standaards waren dan toch besteld.
Vandaag, nog voordat ze gearriveerd was, gaf iemand van het bestuur de 2 standaards aan een andere groep. Niet toevallig een groep vrouwen waar ze zelf meer mee optrekt... Tja, die Française had zich maar meer moeten laten zien tijdens de vergaderingen! En daar stond ze even later dus. Met een van bloemen gemaakte tangojurk, maar zonder iets om de jurk aan op te hangen. Drama! Nee serieus, ik vond het wel zielig. Ze werd blijkbaar elk jaar genegeerd en achterop gesteld. Anderen, die al langer bloemschikken en dus misschien ietsje beter zijn, krijgen alle aandacht. Stom.

Maar nog lang niet zo stom als iets anders dat ik van mijn moeder te horen kreeg. Iets waarvan mijn bloed ging koken!
Mijn moeder heeft het erg druk gehad de laatste tijd op het werk, waardoor ze vaak 's avonds ook nog moest werken. Lange dagen en bijgevolg de vermoeidheid. Uitgerekend op de avonden van de bloemschiktentoonstellingvergaderingen, moest mijn moeder werken.
En dan hoort ze enkele dagen later van een vriendin dat iemand anders van het vierkoppige bestuur het verschrikkelijk vindt hoe mijn moeder de club maar links laat liggen en hoe ze haar nooit meer zien. En dat terwijl mijn ma keihard moet werken en als ze dan thuis is, niet meteen voor de tv gaat zitten, maar toch nog aan de gang gaat met het maken van floristische muzieknoten, die ze nodig hebben! Iedereen van het bestuur zou die maken. Muziek noten, gemaakt van bloemen of whatever.

En mijn moeder had ze allemaal af op de afgesproken datum. Ondanks haar drukke schema!
Maar die dikke bejaarde kut die alle dagen thuis zit en die kritiek op mijn moeder zit te spuien, die lompe koe heeft die domme muzieknoten bijlange na niet af! "Oh moest dat nu al?"
Hoe je dikke vette klep dicht over anderen als je zelf geen hol uitvoert!

Nobody mess with my mother like that!

Echt, met lede ogen heb ik daarstraks gekeken hoe mijn lieve mama, na snel even thuis te komen eten, terug naar de zaal reed om de tentoonstelling klaar te zetten. Het voelde alsof zij mijn kind was dat naar school vertrok, waar ze gepest zou worden door haar klasgenoten.

Pardon my French in deze post, maar het zat me tot hier *wijst*

Na het drukke weekend gaat mijn moeder die roddeltante er over aanspreken. In groep, met de andere bestuursleden erbij dus. Dat zal ongetwijfeld het moment suprême worden van de bloemschiksoap van dit jaar.

1 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Mhehehehe, geniaal stukje weer, duurde te lang voor je weer eens wat postte :P

5:01 p.m.  

Een reactie posten

<< Home