Longfei

Tring tring, ging de telefoon. Wel niet echt... hij bliept... ofzo. Ik wou heel wijs deze post starten met het geluid dat de telefoon op mijn werk maakt, maar om een of andere reden kan ik het me plots niet herinneren.

Soit, de telefoon ging dus. Niet de mijne. Niemand belt mij ooit, gelukkig. Nee, het was die van een collega van een nieuw gevormde groep in de afdeling, waar iedereen constant weg lijkt te zijn en ik dus genoodzaakt ben de telefoon te beantwoorden, ookal kan ik amper iemand verder helpen.
Maar toch beantwoordde ik het gerinkel. Of gebiep. Whatever. "Hallo, met Damon Brooks?" zei ik, maar dan gebruikmakend van mijn echte naam. Een korte pauze volgde aan de andere kant, gevolgd door een vertwijfelde "Hello?". Een keer hello terugzeggen leek me hier wel op zijn plaats.
"I am Longfei Hu from China."
"Hoe??"
"Yes."
Of M. daar was. Nee dus. En toen volgde een heel verhaal waar ik de helft van verstond. Minder dan de helft zelfs. Wat ik begreep was iets over een brief en dat het heel dringend was en binnen een uur klaar moest zijn. En of ik daar voor kon zorgen! ... waarvoor? :|
Iets over een handtekening. En die brief weer.
"I will email it to you. What is your address?"
Natuurlijk ken ik mijn emailadres op het bedrijf niet, aangezien iedereen binnen het bedrijf simpelweg de naam intypt en zo het juiste adres te pakken heeft. Ik wist wat het deel vóór het apenstaartje was en zocht, terwijl ik dat spelde, op mijn computer naar het deel dat erna komt. Tevergeefs. Maar dat maakte niet uit, want mijn vriend Longfei verstond het begin al niet.
Ik:"It's R... W... I... J... N..."
"So I.. J.. F?"
"No... R - W - I - J - N..."
"F?"
*zucht* "No... J.. from John."
"John??"
*zucht*
Plots besefte ik dat hij collega M. wel kende en dat een andere collega die vroeger met M. samenwerkte haar mail kon lezen. "Send it to M!" Geniaal ben ik!
Ok dat zou hij doen. Goed, dan lees ik in de mail wat te doen.

De collega die de mail van M. kon lezen (I.), zat echter in meeting... minuten verstreken en al gauw was er een haf uur gepasseerd.
Uiteindelijk bleek het dus om een brief te gaan om een visum te krijgen en die moest ondertekend worden. Door M. Die er niet was. Maar dat kon I. dan wel doen 'on behalf of M'.
Ik moest de brief afprinten op papier met de hoofding van het bedrijf. Dat lukte na de 2e keer. Vervolgens moest ik een vergadering onderbreken om een handtekening te laten zetten. En dan faxen. Maar ja... mijn leven is complex en de fax krijgt het natuurlijk niet verstuurd. Inmiddels zijn er al 2 uren verstreken by the way.
Wanhopig ga ik terug naar het andere bureau, waar I. net weer terugkomt van de meeting die ik eerder had verstoord. Ik probeerde die fax ook. Dan heeft ie het maar twee keer, als het nu ook bij de andere lukt. Gelukkig verliep het bij deze fax super en was de fax verstuurd.
"Mail nu maar met de vraag of hij het ontvangen heeft." Zo geschiedde. Na een minuut kreeg ik al antwoord terug: hij heeft geen fax in zijn kantoor staan en kan dat bericht pas morgen zien. Of ik het niet kon inscannen en doormailen, zodat hij het al na kon kijken.

Vooruit dan, ik wist dat dit gisteren ookal gebeurd was (voor dezelfde persoon nota bene). Ik vroeg het aan de verantwoordelijke voor alle commputerzaken enzo. En toen ging ik lunchen. Bij mijn terugkomst was de brief ingescand. Het stond op het netwerk en ik kon er dus zelf aan en het versturen naar de Chinees. Ik typ de mail, ik voeg het bestand toe, ik check voor de zekerheid of ik het juiste bestand toegevoegd heb... en ik merk dat de hele layout van de brief helemaal fucked up is! De hoofding staat plots in het midden. Het midden staat boven, het eind ook ergens in het midden en de handtekening ergens onderaan, waar hij niet hoort te staan. *GRMBL* Waarom gaat alles, maar dan ook echt ALLES fout als je iets dringends moet doen binnen een uur?

Opnieuw in laten scannen en eindelijk was het wel goed en net toen ik de mail verzond, biepte de telefoon alweer. De Chinees wederom. Waar die scan bleef, want ja, inmiddels waren er toch al 4 uur verstreken... "I just sent it." *Ding* ik ontving een leesbevestiging van hem. "Oh I see it here." Ja, kweetet.
Nu moest hij weten wie I. was. Want dat was een andere handtekening die niet bij de naam van M. hoorde! I. had er i.o. (in opdracht van) bijgeschreven, dus dat legde ik uit. Hmm vooruit dan. Maar of ik toch het mail address van I. door wou mailen. "OK and I'll also add her phone number!" Dat was great en thank you en bye bye.
Ik deed dus wat ik beloofde en hoopte eindelijk verlost te zijn van de kwelling.
Niet dus. I. was weer in een nieuwe vergadering en de Chinees belde haar. Na 5 maal rinkelen schakelt de telefoon weer over naar die van M. Ik zag al aan het nummer dat hij het weer was, maar was te laat om te antwoorden (ok ik deed opzettelijk traag. Als er niemand antwoordde, dan zou het wel duidelijk zijn dat I. er niet is).

En verder heb ik er niets meer van gehoord. I. ook niet. Hij zal wel gaan slapen zijn, want inmiddels moet het in zijn land middernacht geweest zijn.


En oh, PS: collega's hadden een mail van Hiwina met foto's van zijn skivakantie. Iemand probeerde het naar me door te sturen, maar het mislukte en aldus heb ik de foto's niet gezien. Misschien maar beter. Ik had al genoeg aan m'n hoofd met Longfei Hu.