Wegens een complete reorganisatie van onze afdeling, gingen we vandaag met zijn allen uit eten. Wát je zou eten, moest je een week eerder al doorgeven. Je kon kiezen uit twee voorgerechten en twee hoofdgerechten. Ik krijg acute braakneigingen en misselijkmakende gevoelens in mijn keel als ik vis (of eender welk voedsel uit de zee) moet eten. Eén van de twee voorgerechten was een trio van garnalen. En één van de hoofdgerechten bestond uit zalm met puree. Mijn keuzes waren aldus snel gemaakt: de alternatieven.

En dus zat ik daar vandaag. Want naast vis lust ik nog zo vele dingen niet. (Erg, ik weet het. Ik doe mijn best.) Als entree werd me een rundercarpaccio voorgeschoteld. "Dat zal je wel lusten, dat zijn heel dunne lapjes vlees." zei moeder me enkele dagen eerder nog. Oh ok, het zal dan wel meevallen. Maar als ik 'vlees' denk, dan denk ik 'krokant bruin gebakken'. Niets van dat alles: rauwe dunne lapjes vlees lagen voor me. Er bovenop lagen uitheemse kaaskrullen en groen gedoe dat ik in de tuin zou uittrekken, denkende dat het onkruid is. Het bleek rucola sla te zijn. Dat alles besprenkeld met een bruinig sausje. "Smakelijk eten!" weerklonk het aan de achtpersoonstafel (waar ook Hiwina aan zat! nvdr.). Smakelijk my ass, dacht ik nog, maar toch waagde ik het er op. Je zit daar after all toch met collega's. Meer nog, twee bazen zaten tegenover mij. Hopende op een verrassend positieve smaak stopte ik een hapje in mijn mond. Maar helaas, het smaakte zoals het er uit zag: naar rauw vlees, zweetvoeten en onkruid. Met veel tegenzin deed ik verder, daarbij veel brood consumerend om de smaak te dempen. Terwijl iedereen reuze aan het genieten was, voelde ik me als een Fear Factor kandidaat die bij wijze van loodzware opdracht verschrikkelijke dingen moet consumeren. Ik slaagde glansrijk in mijn opdracht, mag ik wel zeggen!

Daarna kwam uiteraard het hoofdgerecht. Toen ik het las, dacht ik bij de eerste 2 woorden nog 'Hmm.', maar mooie sprookjes duren niet lang: Franse hoevekip... met SPRUITJES EN WITLOF en aardappel naar keuze.
For God's sake, waarom gooien ze de meest gehate groentes daar dan weer bij?! Waarom niet gewoon normaal, simpel? Nee, er moet altijd wat rommel bijgegooid worden, waardoor heel de smaak vern**kt wordt. Zoiets als 'Vandaag eten we frietjes...' Jeuhj!! '... met gepofte vissenogen.'
Wetende dat ik letterlijk moet kokhalzen van witlof, heb ik deze keer niet mijn bord leeggegeten. Trouwens, de aardappel naar keuze hebben we toch niet zelf mogen kiezen. Maar de keuze van de chef was voor de verandering wél fantastisch: frieten! Zomaar frieten! Zonder vleermuizentongetjes, duizendpootteentjes of slakkenvoelsprietjes!