Wie van de drie?

Met drie zijn we. De proofreaders. Een man die de helft van de tijd slaapt of rookt, een meisje dat tegelijk met mij aangenomen is en aangenaam in de omgang is en ik. Naast het beroep, hadden we nog iets gemeen: onze contracten lopen weldra ten einde.

"Laat ik het even cru zeggen, ik denk dat slechts één van jullie zal kunnen blijven." kregen we een tijdje geleden te horen, toen geïnformeerd werd naar een mogelijk verlenging van die contracten.

Great. Het werkleven veranderde voor ons plots in een spelprogramma. De Job, The Apprentice of simpelweg Wie van de drie?. Eén ding was meteen duidelijk voor mij: zij of ik. Als de slaapdronken kettingroker geprefeerd zou worden boven ons, zou ik plotsklaps alle hoop en geloof in human kind opgeven.

Deze week was het plots zo ver. De "bazin" vroeg of ik een minuutje had. *slik* Ok. Ik werd meegenomen in een ander kantoor, de deur werd zorgvuldig gesloten. *slik* "Niet schrikken hoor." Ok. En toen kwam het! Of ik het zag zitten om een andere job (een iets moeilijkere, omdat ik er mijn talen mee moet gebruiken, naar het schijnt) zag zitten. Hoogstwaarschijnlijk zal ik dus kunnen blijven werken op de afdeling, met een andere job! Hoezee!

Kort na mij werd het meisje meegevraagd. We mochten beide tegen niemand iets zeggen over het nieuws. Ik kon haar nieuws al raden. Als ik een andere job mocht doen, mocht zij vast en zeker blijven als proofreader. Het jolijt was helemaal groot toen de slaperd niet gevraagd werd of hij een minuutje tijd had. Gewéldig!

Het was moeilijk om te zwijgen (en het is bij geen van beiden echt goed gelukt), maar vrijdag waren we eindelijk een momentje alleen. Wat een opluchting om er eindelijk vrij over te kunenn spreken!

Maar er gebeurde ook iets anders. De slaperige collega vroeg gisteren zélf aan de bazin of zij eventjes tijd had. Een privé gesprek volgde en even later verscheen ook de man waar we allemaal ons sollicitatiegesprek mee hadden. Slaapsmurf verdween samen met hem. Ongerustheid welde in mij op.

Ik hoop uit het diepst van mijn hart dat hij geen roet in het eten gaat gooien!






En nu is het hoog tijd om Robbie's nieuwe concert in Berlijn te gaan kijken. Doei!