Breek de stilte

Alweer een paar dagen van postloosheid.... Ik beleef dan ook zo weinig interessants! En als ik dan eens iets meemaak, wil ik het liever niet openbaar posten op deze niet-zo-anoniem-meer blog.

Maar vooruit ik zal nog eens gaan starten!

Vandaag weer naar de dokter geweest. Diezelfde kwaal van weken terug is nog steeds niet over en begon zelfs weer een beetje erger te worden. Niet dat ik pijn heb of wat ook, het is alleen zo irritant allemaal. Verstopte neus zodat ik door mijn mond moet ademen. Overdag lukt ademen door de neus vrij goed, maar om een of andere reden gaat het 's nachts niet. Is het omdat ik dan lig? 's Nachts dus slapen met mond open en een aantal keer wakker worden omdat mijn keel uitgedroogd aanvoelt (waardoor ik weer ga hoesten) en mijn lippen dor geworden zijn en op barsten staan. De voorbije dagen had ik dus een klein ritueel voor het slapen gaan: glas water drinken, nieuw glas vullen, lippen insmeren met zo'n lippenbalsem en vervolgens met het glas water, een nieuwe zakdoek en gebalsemde lippen naar bed. En 's morgens was het glas dan ook steevast bijna leeg, gelukkig nog genoeg over om een kleine oase op die woestijn in mijn keel te gieten.

Dus toch de dokter nog maar eens een bezoekje gebracht. Hij gleed met zijn koude stethoscoop langs mijn rug en borst, waarvoor ik uiteraard trui en shirt uit moest doen. Stom, maar toch voelde ik een licht gevoel van ongemakkelijkheid enkel en alleen omdat ik die twee kledingsstukken moest uittrekken. Hoewel het volgens mij meer kwam door het 'Je mag je weer aankleden.' dat hij achteraf zei. Alsof ik net in volle glorie op de stoel gezeten had. Of ligt het aan mij? Denk ik dat alleen maar? In ieder geval... als het uittrekken van een trui en een shirt me al onwennig laat voelen hoop ik dat ik nooit teelbalkanker zal krijgen...

Oh en wat me nog net dat ietsje meer onwennig maakte, was dat ik moest beschrijven welke kleur fluimen ik ophoeste en hoe de substantie (lees: snot) uit mijn neus er uitzag... Het is niet elke dag dat ik met een heer over mijn groen slijm converseer.

Als je nog moet eten: Smakelijk!