Reünie

Begin deze week ontving ik een mailtje. Of het leuk was om nog eens bijeen te komen met de klas. En daar heb ik wel zin in, want het zijn allemaal toffe mensen en het is altijd wel lachen. Het betreft hier mijn klas van de Hoge School, waar ik 2 jaar geleden van afgestudeerd ben.

Vandaag lag er post voor mij in de brievenbus. Een brief van mijn middelbare school. Ze organiseren een grote reünie voor alle leerlingen die daar tussen 0 en 10 en 10 en 20 jaar geleden afgestudeerd zijn ofzo. En om een of andere reden heb ik daar dan weer geen zin in. Terwijl het met die mensen allemaal al veel langer geleden is dat ik ze nog gezien, gesproken, gemaild heb. Ik denk dat het vooral komt omdat die andere mensen, die mij recenter kennen, weten dat ik iemand ben die qua werk niet weet wat hij wil. Er wordt dan ook niet veel over gepraat. Maar nu, met al die ex-klasgenoten waarbij het zo lang geleden is, moet ik dat waarschijnlijk allemaal weer opnieuw uitleggen. Laat staan dat die ook zullen vragen of ik al een vriendin heb. Daar komt dan ook nog eens bij dat het dus niet voor één klas alleen is, maar voor tienduizenden die van nu tot 20 jaar geleden daar afgestudeerd zijn. Dat maakt het al stukken minder gezellig. Vind ik.
Trouwens, nu ik er aan denk, 2 jaar geleden hebben zij al een reünie georganiseerd en toen heb ik niet eens een uitnodiging ontvangen!

Maar toch blijft het nog in mijn achterhoofd spoken om misschien toch te gaan. Ik kan nooit nee zeggen... of toch moeilijk. Alleen heb ik vernomen dat er 2 jaar geleden ook niet zo veel mensen uit mijn jaar gekomen zijn. Straks sta ik daar alleen.

Hmmm, ik blijf maar thuis.