Sint Catherina

25 november. De dag van de heilige Sint Catherina. Een dag van kou, vuur, lampions, lieve kinderen, irritante kinderen, hoog huis, laag huis, hier zit een gierige pin in huis.

Want elk jaar gaan op 25 november de kinderen hier huis aan huis rond met lampions en zingen ze het alom bekende liedje: Sint Catherina. Wie kent het niet!
Vroeger dacht ik dat dit "feest" in heel België bekend was, maar nu weet ik dat de buurdorpen van Arendonk het niet eens kennen. Ik heb nog steeds geen idee wat voor verhaal er achter zit, maar ik kan me nog wel levendig herinneren hoe het er aan toe ging toen ik nog met een lampion en een zware zak vol snoep door de straten wandelde.

Vanaf 18:00 uur laten straks een hoop ouders hun kindertjes los in de wijde wereld die Arendonk heet. Sommige ouders accompaniëren hun kroost, want met die vieze enge mannen heden ten dage weet je maar nooit. De kinderen hebben een of andere bron van licht bij. Vaak is het een papieren lampion die rond deze tijd hier in de winkels te koop staan. De lampions stellen vaak een zon of een vlinder voor, maar zijn weinig inspirerend. Bovendien hoor je er ook nog een stok bij te kopen, met een vernuftig lampje aan de ene zijde en knopje aan de andere. Zo licht je lampion mooi op en imponeer je alle andere kinderen. Vervolgens zing je deur aan deur de longen uit je lijf:
Sint Catherina
Fillefillemina
Kjeske veur ne cent
En al wie daar nie over kan
Over een kjeske, over een kjèèèske
Over een kjeske veur ne cent
Laat ons, laat ons
Ne goeienavond onder ons

Een kjeske is een kaarsje. De rest valt zelf nog te vertalen.
Eenmaal uitgezongen zeggen de bewoners van het huis dat de kinderen net bezongen hebben, dat ze dat heel mooi gedaan hebben en vervolgens krijgen ze elk een snoepje. In lang vervlogen tijden, deelde mijn moeder zelfs een heuse snoepzak uit, omdat we zo afgelegen woonden dat er maar 15 kinders langskwamen elk jaar. Het is echter uitgegroeid sindsdien en nu krijgt elk kind een 'Salut!' (een soort tweederangs mars/snickers/twix)

Het lijkt allemaal leuk en één groot feest, maar schijn bedriegt. Als kind ben je na een tijd doodop van de afstand die je afgelegd hebt. Je wil natuurlijk zo veel mogelijk huizen aandoen in die 2 uur tijd dat je mag zingen, maar je plastieken Aldi zakjes wegen steeds zwaarder door al dat snoep. Ze durven zelfs te scheuren na verloop van tijd, waardoor al je snoep op straat ligt. Om nog maar te zwijgen van het lampionnetje, dat na 4 keer zingen al helemaal openscheurt, zodat je met een stok met een half scharminkel van een vlinder met daarin een klein lampje rondloopt. Dat lampje begeeft het ook nog eens na een half uur, dus loop je in het donker. Bovendien is het rond deze tijd ook nog eens lekker koud.

Maar eenmaal je volwassen bent, maak je kennis met de andere kant van Sint Catherina. Je moet vroeg eten, of anders moet je stil zijn tijdens het eten, je oren spitsend of er niemand aan de deur staat te zingen en dan je soep koud laten worden om 3 repen uit te delen. Voorts weet ik ook niet waar of hoe ik moet kijken als een meute van 5 peuters voor je deur staat te zingen. Het korte liedje van minder dan 1 minuut lijkt dan plots een serenade van een half uur te zijn. Slechts één oplossing: tegen het einde van het liedje pas naar de deur gaan! Er is echter een nieuwe trend ontstaan bij het kleine grut: eerst aanbellen, wachten tot iemand opendoet en dan pas gaan zingen!

Eén probleem is dit jaar opgelost! Met de wegwerken hebben we een lantaarnpaal voor de deur gekregen. De kleintjes kunnen dus zien waar ze staan en trappen niet meer in mijn moeder's grote kaars. Nog een ander voordeel is dat mijn moeder dit jaar gewoon thuis is om zelf uit te delen en dat ik er dus niet voor opdraai! Misschien draait het dit jaar dus toch nog op iets leuks uit. Ik verwacht sowieso alweer dezelfde gesprekken en verhalen tussen mezelf en mijn ouders. Dingen à la 'Ach, dat lieve meisje kende de tekst niet eens.' of 'Godverdomme wat een verwaand rotkind was dat!'

Tijdens het typen van deze tekst is mijn vader thuisgekomen. Hij gaat zodadelijk na het eten in bad. Zoals elk jaar tijdens Sint Catherina. Toeval? Nee. Hij wil gewoon niet uitdelen. :o)