Let's go swimming in the pool

*doet alsof hij de voorbije weken altijd blijven posten is*

Vorige week, maandag, stapte ik op de weegschaal na een weekend vol feest, chips en taart en na het zien van het resultaat dacht ik:"Oh mijn god!"...
Prompt heb ik de beslissing genomen om dat goede voornemen, dat al dateert van de nieuwjaarsovergang 2003-2004, eindelijk waar te maken: Ik ga zwemmen!

Zo gezegd, zo gedaan. Ik ben de voorbije week drie avonden gaan zwemmen en heb zelfs een abonnement gekocht, waarmee ik nog 23 keer moet plonsen en baantjes trekken! Dit allemaal in het kader: Door te bewegen, verlied je kilo's! Tenminste, dat vertelt men mij. En eigenlijk klinkt het ook wel logisch. Ik, die geen enkele sport beoefend, zelfs geen voetbal op tv kijk, ik moet wel een paar gram verliezen als ik driemaal per week schoolslag doe in een grote bak water.

Maar wat een verscheidenheid aan mensen vind je in het zwembad van Arendonk!
Er zijn de huisvrouwen die eigenlijk met hetzelfde doel daarheen komen als mij. Zij zijn echter per twee om tijdens het watergetrappel duchtig te roddelen over de buurvrouw van de zus van een kennis van de burgemeester.
Onderwijl proberen die huisvrouwen en ik de bejaarden te omzeilen. Ze bewegen zich opmerkelijk trager voort. Logisch natuurlijk. Maar ze hangen steeds voor je neus, of komen je tegemoet en galant als ik ben, zwem ik dan met een boogje rond ze heen. En natuurlijk dragen de oude vrouwtjes die typische rubberen badmutsen met daarop in reliëf de typische grote bloemen. De bejaarde mannen zijn overigens opvallend fit voor hun leeftijd! Ja... fitter dan mij!
Meestal zijn er ook enkele gehandicapten aanwezig. Ze hebben de meeste lol door gewoon in het ondiepe water recht te blijven staan. Of die enthousiast in hun handen klappen aan 10 klappen per seconde. Of die op de schouders van hun begeleiders mogen staan en dan in het water gegooid worden, samengaand met hoog en luid gegil en gekir! Ik moet af en toe zo hard op mijn tong bijten om niet in lachen uit te barsten en te verdrinken!
En last but not least lopen er af en toe nog een paar asielzoekers rond. Meestal niet te verwarren met de gehandicapten. Sommigen onder hen zijn namelijk zo onzeker en zo nerveus, dat ze eerst een kwartier ijsberend in het ondiepe water lopen. Vervolgens plots in het diepe verzeild raken en dan besluiteloos het laddertje een aantal keren op en af lopen. Maar ze doen natuurlijk geen vlieg kwaad en zwemmen nooit in de weg.

Helaas ontbreekt de jonge gespierde adonissen groep, maar ach, dan zou ik me geïntimideerd voelen en bovendien te vaak tegen bejaarden aanbotsen.