Turkije - Dag 6

Dag 6 (zaterdag)
Weer laat. Weer geen ontbijt. Weer geen poetsmeisjes. Weer aan het zwembad gelegen. En er slapen.
Maar blijkbaar was het nieuwtje van mijn geaardheid wel de ronde gegaan bij het personeel. Emrah, waar we tot die dag bitter weinig contact mee hadden, begon tijdens het avondmaal geregeld stiekem op mijn rug te wrijven, of een vinger in mijn zij te steken terwijl hij voorbij wandelde. En dat was vaak. Ze moesten namelijk het restaurant rondwandelen en de lege borden van de mensen ophalen. Mijn gezicht liep vast en zeker weer rood aan. Na een tijdje begon hij Turkse dingen te mompelen in het voorbij gaan, waar we niets van verstonden natuurlijk. Maar zijn Engels verstond ik wel… “Sexy boy.” Fluisterde hij toen hij mijn bord meenam. Me daarbij met de zwoelste verleidersblik ooit aankijkend. Ik kon het niet helpen en barstte in lachen uit. Ik dacht dat hij me waarschijnlijk voor de gek zat te houden. Mehmet moest namelijk ook telkens flink mee lachen.
Die avond zaten we nog even aan de bar, maar toen de grote baas weg was, kon Hüsam achter de bar vandaan en mee naar de disco. Pas toen we buiten kwamen zag ik wie er nog mee zouden gaan. Het waren… Fevçi en Süyleman (Hüsam’s beeldige broeder). Ik had al zo’n vermoeden. Süyleman had ik eerder die avond aan de receptie al gezien. James stond er ook bij en zei hardop “Look Robbie, your darling!” Om van door de grond te zakken natuurlijk. Süyleman was dus helemaal op de hoogte gebracht van mijn gedachte over hem. Schaam schaam. Dit was erg.
Naar discotheek Pleasure dus. Geen kat te zien daar! Dan maar ergens anders heen. We kwamen bij een disco terecht die Eastenders heette. We bestelden wat te drinken en toen… geloofde ik mijn ogen en oren niet. Fevçi stond plots voor me en vroeg of ik mee de dansvloer op ging. Hell yeah! Dat dacht ik. Ik zei het niet hardop. Ik ben niet gek. Hij was nu niet meteen een goede danser, maar het was wel leuk. Even later deed ook Süyleman mee. My gawd, dacht ik. Wie had dat ooit gedacht? En was het mijn verbeelding of kwam Fevçi af en toe dichter tegen me aan dansen? Wat is hier gaande?
Tegen half 4 kwam er plots schuim uit de lucht vallen. De discotheek bleek bekend te zijn om zijn foam parties. Mijn reisgezel werd er onder geduwd door de drie Turken en daarna was ook ik aan de beurt. Maar niet zomaar! Dit was een goede reden om me goed aan mijn twee idolen vast te klampen. Aan hun armen weliswaar. Maar op deze manier kon ik hen ook onder het vallende schuim krijgen. Boontje komt om zijn loontje!
Het schuim steeg al snel tot kniehoogte en rook heerlijk. Perfect! Ik had mijn Dalyan schoenen aan die eigenlijk nog een beetje geurden naar het modderbad. Dit was een goede wasbeurt! Kletsnat werden ze. En ook sommige plaatsen op mijn shirt waar schuim was gevallen. Süyleman en Fevçi hadden echter de volle lading over hun rug gekregen en toen het bijna 4 uur (sluitingstijd) was, gingen we naar buiten en trokken de twee meteen hun shirts uit… Waar is mijn camera als ik hem nodig heb? Daar wandelden mijn droomprinsen met bloot bovenlijf… Deze keer wist ik dat het niet aan de alcohol lag dat ik duizelig werd. Zo veel had ik deze keer niet op.