Is't niet ironisch, zeg?

Ik heb me vorige week Alanis Morissette's Jagged Little Pill Acoustic aangschaft.
Het staat niet in de lyrics op de URL die ik je zonet gaf, maar Alanis heeft 'Ironic' een tintje ironischer gemaakt via een kleine tekstwijziging:

It's like meeting the man of my dreams
And then meeting his beautiful... husband

Hihi.

Which Backstreet Boy's gay?

Ok, ik dacht altijd dat het meer om te lachen was als er weer gezegd werd dat er in een boysband altijd minstens één iemand gay is. En toen las ik dit op de Showbizzsite:

Mark van Westlife: ja, ik ben gay en mijn vriend is zanger bij een boysband!
Westlife zanger Mark Feehily heeft donderdagavond aangekondigd dat hij belangrijk nieuws had. Hij heeft het lang verborgen, maar nu mag iedereen weten dat hij eigenlijk homo is. "Ik wil dat mensen eindelijk de waarheid kennen. Ik ben gay en ik ben daar trots op. Ik maak dit nu bekend, maar ik wil zeker geen uithangbord voor de homogemeenschap ofzo worden. Ik heb nooit getracht mijn ware identiteit te verbergen, maar ik ben erg op m'n privacy gesteld en ik voelde nooit de behoefte om hierover iets te zeggen". Mark maakte nu ook bekend dat hij een vriend heeft, zanger Kevin McDaid van de boysband V. Een nieuw album van Westlife komt er in oktober aan.

Meteen dacht ik terug aan dat FLASH filmpje Which Backstreet Boy's gay en begon ik me af te vragen wie er in elke boyband "niet in het rijtje paste".
Bij de Backstreet Boys is dat ongetwijfeld Nick Carter.

Honestly, kan er iemand nóg gayer uitzien?

En wie was het destijds bij Five? Wishful-thinking-gewijs is daar keuze genoeg.
Bij Hanson zal het dat ene meisje wel zijn. En wie wordt bij de Kelly Family uit het testament geschrapt?

Anyway, nu is het voor mij is dus écht officieel: in elke boyband zit er minstens ééntje.

Wie heb ik aan de lijn, hallo, hallo?

Gisteren sprak ik plots onverwachts met Emrah, die je je misschien nog wel herinnert van mijn Turkije-avonturen. Dezelfde vriendin (mijn reispartner) zit er nu weer, belde me op en gaf daarna Emrah even door.

*schrik* Wat moest ik zeggen? Hello how are you? I'm fine, thanks. Vervolgens een paar van de Turkse zinnetjes die we geleerd hadden en uiteindelijk vertelde ik hem 'I miss you.' Hij beantwoordde het met een 'I miss you too.'

Een tijdje later moest ik gaan zitten, want mijn benen waren slap geworden. Bovendien trilden mijn handen ook nog eens lichtjes. Mijn god, wat is dit erg. Ik heb nog nooit trillingsverschijnselen of slappen benen voor iemand gehad.

... zeker niet voor iemand waarvan ik dacht dat ik over hem was. :/

Rampscenario

Zaterdagavond, 22:30 uur, in een kleine stad. Het is reeds donker en het begint druilerig te regenen terwijl ik een eindje door de stadsrand richting mijn wagen wandel. Af en toe schemert er een oranje lichtstraal van een straatlamp door het gebladerte van dikke, grote bomen.

Het is stil. Ik hoor enkel mijn eigen voetstappen. Of hoorde ik daar ineens een ander geluid? Loopt er iemand achter me? Voor me komen twee gedaantes mijn richting uit gewandeld. Ik houd mijn hoofd naar beneden als ik hen kruis en maak geen oogcontact. Vervolgens kom ik in een stuk plantsoen terecht waar geen enkel licht doordringt. Even zie ik geen hand voor ogen meer. Wat als hier iemand staat? Ik heb zonet drie afscheidskussen aan een jongen gegeven. Misschien heeft iemand het gezien en zitten er nu gay-bashers achter mij aan om me tot pulp te slaan...

Ik bereik mijn auto en aanmaal ingestapt, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht terwijl ik me bedenk hoe ik mijn moeder's talent voor het verzinnen van rampscenario's overgeërfd schijn te hebben.