Cleaning out my closet

Er lag een hoop gedoe naast mijn pc scherm. Tijd om het op te ruimen, dacht ik. En toen ontdekte ik allerlei dingetjes van het afgelopen jaar, legde ik het weer terug onder het mom 'Daar ga ik iets van in mijn blog zetten.'

Bij deze.

Door het opruimen van de zooi in mijn computerkast creëer ik als het ware mijn eigen mini-overzicht van 2005! Dit kwam ik allemaal tegen:
Survivor: The Interactive Game 11-02-2005
Een koopje! Dit spel van Survivor (voor de leek: Survivor is de US versie van Expeditie Robinson). Ik had eens ergens gelezen dat er twee versies waren. Een saaie en een leuke. Ik meende de leuke te pakken te hebben. Ik had het mis. Het spel ligt reeds enkele maanden onaangeroerd op een plankje.

Brief voor PC-banking 01-03-2005
Fortis nodigde me uit om aan PC-Banking te doen. Makkelijk en al. Ik heb het al eens via Dexia gehad en deed er eigenlijk geen zak mee. Toen ik het toch eens een keer nodig had, wist ik mijn code niet meer en bleek bovendien dat mijn account al niet meer bestond, omdat ik er geen gebruik van maakte. Weg ermee dus.

Uitnodiging voor opleiding 'Welvoorbereid starten' van de VDAB begin maart 2005
De opleiding ging door op 8, 10 en 11 maart. Volgens mij heb ik het destijds bijgehouden uit vrees stokslagen en celstraf te krijgen als ik niet zou gaan. Die heb ik echter niet gekregen. Bovendien heb ik nu voor enige tijd werk, dus mag de brief wel weg, I guess.

Betalingsbewijs van 49 euro 17-03-2005
Een of ander bedrijf (Global Collect) bood antivirus programma aan voor 2 jaar aan 49 euro. Laten we dat maar eens doen, dacht ik en ik maakte het bedrag over. Enkele weken later was mijn pjoeter nog steeds niet beschermd van al die enge virussen. Mail. Mail terug:"Wij hebben geen betaling ontvangen." Toch heb ik betaald, kijk het eens na. "We hebben het nagekeken en we hebben niks ontvangen." Ik naar de bank, gevraagd of het wel allemaal ok was. Ze drukten een betalingsbewijs af, dat ik vervolgens inscande en weer mailde. Uiteindelijk is het toch goed gekomen.

iTunes Gift Certificate 31-03-2005
Voor mijn verjaardag kreeg ik van de heer Br@m deze waardebon 'om eindelijk eens legaal muziek te downloaden'. Helaas was de code door een Nederlander gecreëerd en werkte het niet nadat ik mijzelf geregistreerd had als zijnde een Belg. Een nieuwe account maken en me voordoen als Nederlander hielp ook niet, want aan mijn credit card nummer zagen ze dat het niet Nederlands kon zijn. Uiteindelijk heb ik via Br@m's account moeten downloaden. Ik had zo hard misbruik kunnen maken, maar ach, ik ben te braaf.

Plastieken zakje met overschrijvingsformulier 28-04-2005
Ik ging naar de kapper. Ik parkeerde. Ik betaalde voor twee uur, dat zal toch zeker wel genoeg zijn voor naar de kapper te gaan? Ik kwam drie uur later weer op de parking aan en vond het overschrijvingsformulier in plastieken zakje achter mijn ruitenwisser. Met een smal strookje papier waar o.a. volgende bericht op staat: Wij stellen vast dat er geen geldig parkeerticket of bewonerskaart aangebracht was en u derhalve opteert voor het "halve-dag-biljet".
Ik opteerde helemaal niet voor het halve-dag-biljet! Ik heb er drie uur gestaan, wat dus eigenlijk een één-achtste-dag-biljet moet zijn. Maar soit, ik ben meteen de parkeerboete ter waarde van 12,50 euro gaan betalen. Mijn eerste boete ever is binnen!

Oproepbrief RVA 13-05-2005
Betreft: Oproeping om uw inspanningen om werk te zoeken na te gaan
BELANGRIJK: Uw aanwezigheid is verplicht. Indien U niet ingaat op deze uitnodiging, kunt u uw werkloosheidsuitkeringen verliezen
WerkloosheidsuitkeringEN? Ik wist niet dat ik er meer dan één kon krijgen!
Anyway, ik kon niet, want een week later besloot ik om naar Turkije te gaan.

Een factuur van De Hoge Rielen 25-05-2005
Eind april heb ik met een vriendin een Expeditie Robinson weekend in elkaar gestoken dat afspeelde in De Hoge Rielen. Spechtspeditie heette het en het leek net echt. Intriges ruzies en tranen, het gebeurde allemaal in 2 dagen.
Deze factuur was nog nagestuurd omdat de kurkentrekker kapotgegaan was en we (ik?) het fietsslot verloren waren.
Sinds enkele maanden geleden ligt er hier ook een videoband van de Spechtspeditie. Ik moet hem nog steeds eens opsturen... *bloos*

Envelop van HTC reizen en boekje van George eind mei/begin juni 2005
Van mijn, inmiddels befaamde reis naar Turkije. De envelop hebben we amper bekeken. Het boekje (de folder) van George heeft nog wel iets van vakantieherinneringen. George hielp ons aan een uitstap naar Dalyan, een Turks bad en een jeep. En hij heeft het boekje gehandtekend!!!

DVD met movie trailers 04-07-2005
Met Grinchy Steve, wie kent hem niet, en Cole naar de Wilkinson American Movie Day gegaan. Daar ontvingen we deze dvd met trailers van o.a. The Chronicles of Narnia, Flightplan en Chicken Little. Ik moet eigenlijk hard nadenken om te herinneren welke films ik die dag heb gezien. En zelfs dan... ah! Charlie and the Chocolate Factory. Oh ja War of the Worlds ook! En nog iets met die vrouw van Twister.

Uitgavenstaat van mijn credit card 05-07-2005
300 euro afgehaald in Eindhoven, omdat de reis naar Turkije cash op voorhand betaald moest worden (aangezien het een last-minute was waarbij ik een week later al zou vertrekken). Bovendien kostte deze geldafname me 5 euro.
Interessanter: ik herinner me nog de binnenkomst in de bank. Een goddelijk mooi jong wezen zat achter de balie en we liepen recht op hem af. Als verblind voor al de rest. Hmm... intussen nagekeken of ik dit al niet aan u toevertrouwde en jawel, dit stukje staat ook in deze blogpost beschreven.

Puzzelboek Logimix juli/augustus 2005
Een Nederlands puzzelboek vol logische puzzels. Dit was voor mijn sudoku-periode.

Misboekje van een huwelijk 08-10-2005
Een leuk boekje met schattige tekeningen van een klein konijntje dat aan een groot konijn vertelt hoeveel het van hem/haar houdt.
Mijn vroegere buurmeisje trouwde die dag. Net op de dag dat ik mijn Fotolog deed.

Abonnement volwassenen - Zwembad 18-10-2005
Dit jaar begon ik mijn goed voornemen waar te maken. Ik ben iets meer gaan bewegen! Gaan zwemmen namelijk. Mijn eerste abonnement was volgezwommen (25 beurten waren dat) en om een reden te hebben om te blijven gaan, heb ik meteen een nieuw abonnement gekocht! Dan moet ik wel gaan zwemmen, anders is het weggegooid geld! Helaas is 18 oktober ook de laatste stempel die er op staat.
Bij het medisch onderzoek enkele weken terug, vroeg de dokter of ik ergens last van heb. Ja, van mijn rug soms, vertelde ik zonder te liegen. "Doe je aan sport?" was zijn weerwoord. Zwemmen... maar dat is al lang geleden. "Zwemmen is toch heel goed voor de rug!" verklaarde Doc. Dus mijn goed voornemen is weer hetzelfde en ik ga het weer proberen waar te maken: weer gaan zwemmen it is!

Boomerang kaarten laatste weekend oktober 2005
U herinnert zich DIT vast nog. Anders ik wel! Op dat... laat ons zeggen... "evenement", nam ik ook een paar van die gratis kaartjes mee. Drie om precies te zijn. "Hoe istie?!", "Vertel me alles" en "Ja ik wil".
Zoals verwacht liggen ze hier nu nog en eindigen ze straks bij het oud papier.

Schriftje met aantekeningen
Dit schriftje had ik vorig jaar ook al, maar er waren nog bladzijden over. *bladert*
"Multi Language Coordinator - donderdag 15:00 - Plantin en Moretuslei"
Ik ging op een donderdag in februari solliciteren voor een functie in Antwerpen. De job uiteindelijk niet gekregen (er was één andere kandidaat en die was het geworden). De baan was iets van folders in alle talen nakijken en leek me wel leuk. Little did I know dat ik eind september een soortgelijke job, dichter bij huis en beter betaald zou bemachtigen.
*bladert verder*
"12:30 uur Genkerstnweg 388"
Een andere sollicitatie, waar ik uiteindelijk niet heen ben gegaan. Enig zoekwerk op de naam van het bedrijf, leverde mij resultaten die me vertelden dat het een Multi Level Marketing bedrijf was. Als de man die me belde, mij kon aannemen, zou hij extra geld via mij verdienen. Ik moet dan van mijn kant ook veel mensen zien in te palmen om zo veel geld te verdienen. Louche, dacht ik en ik belde af.
Verder vind ik nog notities over de liedjes die ik van Br@m's waardebon gedownload heb, wie er nog moest betalen voor Spechtspeditie, veel aantekeningen over een online mole game waar ik in zat en last but definitely not least: het adres van het hotel in Turkije waar ik (en Emrah (l)) verbleef.

Verder vond ik ook nog:
- een kaartje van Expo met Nijntje erop. Geen idee hoe ik daar aan kom. Volgens mij door het kopen van een Robbie Williams kalender (in maart ofzo, de kalenders zijn dan stukken goedkoper) en dit er gratis bijgekregen. Nu dan maar bij het oud papier gooien.
- Lexmark Premium Glossy Photo Paper. Zat gratis bij de nieuwe printer, maar ik heb er nog maar bitter weinig mee gedaan.
- uitgescheurd artikel uit de Libelle over mol en expeditie weekends. En ik heel het jaar maar denken dat het van mijn moeder was.

Zo. Was het interessant? Mijn bureau ziet er in ieder geval een klein beetje opgeruimder uit. Maar niet veel.

Gelukkig nieuwjaar allemaal!

Domme Peugeot PR dienst!

Klik voor de vergroting.

Wegens een complete reorganisatie van onze afdeling, gingen we vandaag met zijn allen uit eten. Wát je zou eten, moest je een week eerder al doorgeven. Je kon kiezen uit twee voorgerechten en twee hoofdgerechten. Ik krijg acute braakneigingen en misselijkmakende gevoelens in mijn keel als ik vis (of eender welk voedsel uit de zee) moet eten. Eén van de twee voorgerechten was een trio van garnalen. En één van de hoofdgerechten bestond uit zalm met puree. Mijn keuzes waren aldus snel gemaakt: de alternatieven.

En dus zat ik daar vandaag. Want naast vis lust ik nog zo vele dingen niet. (Erg, ik weet het. Ik doe mijn best.) Als entree werd me een rundercarpaccio voorgeschoteld. "Dat zal je wel lusten, dat zijn heel dunne lapjes vlees." zei moeder me enkele dagen eerder nog. Oh ok, het zal dan wel meevallen. Maar als ik 'vlees' denk, dan denk ik 'krokant bruin gebakken'. Niets van dat alles: rauwe dunne lapjes vlees lagen voor me. Er bovenop lagen uitheemse kaaskrullen en groen gedoe dat ik in de tuin zou uittrekken, denkende dat het onkruid is. Het bleek rucola sla te zijn. Dat alles besprenkeld met een bruinig sausje. "Smakelijk eten!" weerklonk het aan de achtpersoonstafel (waar ook Hiwina aan zat! nvdr.). Smakelijk my ass, dacht ik nog, maar toch waagde ik het er op. Je zit daar after all toch met collega's. Meer nog, twee bazen zaten tegenover mij. Hopende op een verrassend positieve smaak stopte ik een hapje in mijn mond. Maar helaas, het smaakte zoals het er uit zag: naar rauw vlees, zweetvoeten en onkruid. Met veel tegenzin deed ik verder, daarbij veel brood consumerend om de smaak te dempen. Terwijl iedereen reuze aan het genieten was, voelde ik me als een Fear Factor kandidaat die bij wijze van loodzware opdracht verschrikkelijke dingen moet consumeren. Ik slaagde glansrijk in mijn opdracht, mag ik wel zeggen!

Daarna kwam uiteraard het hoofdgerecht. Toen ik het las, dacht ik bij de eerste 2 woorden nog 'Hmm.', maar mooie sprookjes duren niet lang: Franse hoevekip... met SPRUITJES EN WITLOF en aardappel naar keuze.
For God's sake, waarom gooien ze de meest gehate groentes daar dan weer bij?! Waarom niet gewoon normaal, simpel? Nee, er moet altijd wat rommel bijgegooid worden, waardoor heel de smaak vern**kt wordt. Zoiets als 'Vandaag eten we frietjes...' Jeuhj!! '... met gepofte vissenogen.'
Wetende dat ik letterlijk moet kokhalzen van witlof, heb ik deze keer niet mijn bord leeggegeten. Trouwens, de aardappel naar keuze hebben we toch niet zelf mogen kiezen. Maar de keuze van de chef was voor de verandering wél fantastisch: frieten! Zomaar frieten! Zonder vleermuizentongetjes, duizendpootteentjes of slakkenvoelsprietjes!

Minder aangenaam Hiwina nieuws

Want wat blijkt? Ik krijg een nieuwe functie en kan aldus minstens 9 maanden langer blijven!

Hoezee!

Maar wat blijkt daarna? Hiwina, die eigenlijk nog 4 maanden te gaan had, mag in januari niet meer terugkomen, omdat ik nu aangenomen ben (en langer kan blijven dan 4 maanden). Great. Hij moet (onrechtstreeks) weg door mij. Hoe typisch "Damon's Life" weer.

So...

So Hiwina was wearing a pink shirt today (en de voorbije 2 dagen), wat dat ook moge betekenen. Maar roze... is dat niet een beetje queer?
En vorige week botste ik bijna op hem in de herentoiletten, of all places.

Aan de ene kant is heel dat gedoe wel leuk: hem aankijken wanneer hij ook maar voorbijkomt enzo. Ik merk trouwens dat het andersom ook zo is. Oh well, het is iets waar ik me in mijn hoofd mee bezig kan houden als ik bij hem in de buurt breinloos een hoop mapjes aan het klasseren ben omdat er bijna geen werk meer is zo tegen het einde van het jaar.

Aan de andere kant doet het me zo hard denken aan enkele jaren geleden. Ik herinner me dat ik het toen al eens ergens kwijt moest en er een verhaal over schreef. In't Engels, want oh jee als een Nederlandstalige het zou lezen en daarmee te weten kwam dat ik voor het mansvolk was!

Voor de geïnteresseerden heb ik het bewuste verhaaltje even opgezocht:
[een hoop blabla van wie ben ik enzo heb ik even weggelaten, want jullie weten al wie ik ben]
Anyway, it wasn't until the last week before
Christmas holiday that I noticed this great
looking guy who was in his first year. But he was
as old as me though. It was on a Wednesday when
my teacher was gone the first hour so we went to
the computer room, were his class had computer
lessons. We went to make some computer exercises.
I suddenly noticed him staring at me. I looked at
him too, but couldn't help avoiding his stare
(what if anyone would see it?). In the short
glance I had, I noticed he was one good looking
guy. Blue eyes, short brown hair and he seemed a
bit muscular too. Back home I took the schoolbook
with pictures of every student in it. There he
was, Stephen. His address, birth date and phone
number were in it too. But like I said, Christmas
holiday was getting near and I couldn't see him for
three weeks, so I had to comfort myself with his
picture in the schoolbook. After the holiday we had
exams and I didn't see him then either.
After the exams I finally saw him again. I was
sitting in the hall. I had class next to his
classroom. When I looked inside, I saw him
taking stuff out of his bag. But he didn't watch
the bag, he looked straight into my eyes!
Again I startled and I looked into a different direction.
When I looked back, this time he got a bit
embarassed and turned around. He had his hair
painted during the holiday, because now he had
blond spikes in his brown hair, which even made
him more attractive.
This went on and on for weeks. Passing each other
in the hallway, gazing in each others' eyes, but
not having the courage to even say 'Hi' nor to
smile at each other. In the school cafeteria I
was sitting next to a table of girls of his
class. Suddenly he came over to me. My heart
skipped a few beats. Of course he went to those
girls to ask them something. All the time he was
talking to them he was standing right next to me.
I hardly dared to look at him, because I was
sitting at the table with my own classmates. He
seemed a bit uncomfortable too. I was wondering
whether he was gay and maybe he was wondering the
same about me.
Once I even didnt know what to do. I left school
one evening and walked to my busstop. Suddely I
heard his voice behind me:"Wait up!". I froze...
didn't know what to do, but kept on walking, though
a bit slower. It was him indeed. He watched when he
passed me and it wasn't until he had gone past that I
noticed he actually shouted to his friends, who were
walking 20 meters in front of me.
The best experience, though, was still to come.
At our school, like in any school probably, there
are lots of stairs. But our stairs continue on to
the third floor and then you have to go round a
corner. One day I just got around that corner to
go down and accidently bumped into someone who
just got up. It was Stephen! Again we just looked
at each other. We didn't even say 'Sorry' or
anything! All the time crazy things went through
my mind, like writing him an anonymous love letter
or something. But I suppressed the ideas each
time.
Then one day I saw him coming into the school
building, walking towards his class. They talked
for a while until the teacher came. Everyone
entered the classroom, except for him. He turned
around and went out again. On his way he saw some
other people he knew and I heard him telling them
he was going to work. He had given up school and
found a job. I never ever saw him since that day,
when I litterally saw his nice behind walking out
the building. I was frustrated the rest of the
day. People asked me what was wrong several
times, but of course I always had some lame
excuse that I just didn't feel good.
The only thing I have left of him is his picture
in the schoolbook, together with his address,
birthdate and phone number. I don't know if I'll
ever have the courage to write or call him. I
don't even know for sure whether he is gay or
not.